urywać się – urwać się

urywać się – urwać się
urywać się – urwać się {{/stl_13}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'oddzielać się, odłączać się od czegoś, odpadać od jakiejś całości, odrywać się, zrywać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rynna się urywa i nie ma jej kto naprawić. Urwał się guzik od płaszcza. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ustawać, zatrzymywać się, podlegać zatrzymaniu, milknąć, cichnąć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Znajomość szybko się urwała. Kontakty urywają się zwykle wraz z wyjazdem. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wychodzić skądś przed zakończeniem czegoś, wymykać się, ulatniać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Często urywać się z pracy. Urwać się z zebrania. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'kończyć się, zanikać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zasieki urywały się za lasem.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}film się {{/stl_10}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}urywa – urwał; telefon się urywa {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • urywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urywaćam, urywaća, urywaćają, urywaćany {{/stl 8}}– urwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, urywaćwę, urywaćwie, urywaćwij, urywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać coś od… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • urwać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}urywać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}urwać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos dk IIb, urwać sięwie się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} komuś przestało się dobrze powodzić,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… …   Słownik języka polskiego

  • urywanie — I n I rzecz. od urywać, → urwać II «w sposób urywany, z przerwami» Śmiać się urywanie. Dzwonek u drzwi dźwięczał urywanie …   Słownik języka polskiego

  • urywany — imiesł. bierny czas. urywać (p. urwać) urywany w użyciu przym. «o dźwiękach: nie mający ciągłości, krótki, powtarzający się w pewnych odstępach czasu; przerywany» Krótkie, urywane szczekanie. Urywany dźwięk dzwonka. Urywane tony …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”